माझ्या तळहातावर एकदा एक फुलपाखरू येऊन बसलं, मी सवयीने मुठ वळणार इतक्यात विश्वासानं ते हसलं, मी फुलपाखराला त्याचं नाव गाव पुसलं, स्वच्छंदी असं सांगून ते माझ्यातच रमलं, आपलेपणाची,अस्तित्वाची मला ते सवय लावून बसलं , काळाच्या काही घटकातंच तयासाठी मन वेडावलं, नेमेची येऊन त्याने प्रेमाचे बीज माझ्यात रोवलं, अन मग माझंही त्याच्याशी खूपच चांगलं जुळलं, कोणे एके दिवशी वाट पाहून थकलो , पण ते नाही फिरकून आलं, त्याच्या अस्तित्वाला शोधता शोधता माझं काळीज मात्र फाटलं....
जागवू मराठी , फुलवू मराठी , घडवू नव्या युगाची मराठी